Locked down in Spanje. Fase 1.

"Twee café con leche en twee buñuelos." Het is maandagochtend. De eerste dag dat de winkels en terrassen weer opengaan. Zoals bij elke versoepeling van de lockdown voelen Lisa en ik ook nu weer de oncontroleerbare drang er gelijk optimaal gebruik van te maken. En dus bestellen we een kwartier na opening bij El Contraste, het traditioneel Spaanse churro- en buñuelo zaakje om de hoek. Churros zijn sliertvormige, zoete gefrituurde snacks en buñuelos een soort Spaanse oliebollen. Twee maanden ging er geen vetinde frituur van El Contraste maar vandaag pruttelt het er vrolijk op los.

Een metalen terrastafel wordt grondig gepoetst met desinfecteer door eigenaar Mariono Catalan. We gaan zitten aan een tafel palinde zon. Buñuelos zijn eigenlijk niet echt lekker als ontbijt, concluderen we, maar dat doet er niet toe. We zijn blij met onze lokale keuze en nog blijer met het zitten op een stoel behorend bij een café.

Als lunch eten we een tortilla. Op een ander terras, vijf minuten van ons huis. Erbij drinken we een biertje, want dat doet iedereen hier en we willen fatsoenlijk integreren. Pocherig sturen we terras-selfies naar vrienden en familie in Nederland. Het voelt wat onwennig. Wekenlang bekeken wij,inhuis opgesloten, vooral hun foto's en video's. Wij konden niks terwijl zij jaloersmakende fiets- en skeelertochten maakten of uren in tuincentra spendeerden. En nu zijn wij opeens degenen die méér mogen. Alsof de lockdown hier stilstaan óf sprinten is. En in Nederland een continu wandelen.

's Avonds drinken we wijn op een terras aan het strand met Ferran - onze Valenciaanse vriend - en zijn collega's. Als we naar huis fietsen komen we langs El Holandes Errante. Een oer-Hollandse snackbar tussen de Valenciaanse flats. Op het menu staan frikandellen, bitterballen en patat. Onze integratieplannen gaan even op pauze en we bestellen de plastic terrastafel vol.

Terug thuis analyseren we ons gedrag. Vier terrassen op dag één. Hm. Van stilstand naar sprinten. Nu maar weer even tranquilo.