Locked down in Spanje. Nieuwjaarsduik.

"Oké. Drie, twee, één gaan!" Het is 4 februari 2020, onze tweede daginValencia en Lisa en ik doen een nieuwjaarsduik bij Playa de la Malvarrosa. Eigenlijk zouden we die al op Nieuwjaarsdag in Nederland doen, maar dat ging door een kapotte auto (godzijdank) niet door. Sowieso een beter plan om in Spanje het nieuwe jaar in te duiken, bedenken we dan.

Zodoende.

Als onze tenen het water raken voelt het koud aan, maar dat went snel. We rennen en duiken. Het is die dag 28 graden - ook i nValencia veel te warm voor februari. Liggend op het zand drogen we op. Dit gaan we de komende tijd nog heel vaak doen, denken we.

Nul keer, bleek later. We hebben tot nu toe langer binnen gezeten dan dat we buiten waren. Maar dat halen we nuin. Sinds kort mogen we weer naar het strand, maar alleen om te wandelen. Liggen mag niet en zwemmen ook niet. Toch hebben we onze bikini aan als we donderdag die kant op fietsen.

Aan de boulevard is het rustig. We lopen over het hete zand naar de kustlijn. Een aantal rebelse of onwetende mensen ligt op een handdoekje. Eén gezin heeft zelfs een parasolinhet zand gestoken. Wij kijken zwijgend toe.

Inde verte naderen drie quads. Politie. Als door een wesp gestoken springen de zonnende mensen op en laten de voertuigen met onschuldige blik passeren. Als de politie geen interesse toont, gaan ze weer liggen.

"Ik ga erin", zegt Lisa. Ik kijk haar verbaasd aan. "Oke. Je doet maar. Ik niet." Ze trekt haar wenkbrauwen op. "Mooi. Dan kan jij bij de spullen blijven." Braaf zit ik in het zand terwijl zij het water induikt. M'n blik gaat van haar naar de politievoertuigen die nu ver weg zijn. "Het is gewoon lekker warm!", roept ze. Ik zwijg. Vervolgens: "Je weet dat ik nu de enige ben die het post-quarantaine-tijdperk heeft ingeluid?" Irritant.

"Ja", roep ik. Als ze naast me staat op te drogen, wint mijn frustratie het. "Pff. Oké, ik ga ook." Kopje-onder merk ik dat ze gelijk had. Voelt als een warm bad.